ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΠΡΟΒΟΛΗ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΜΑΥΡΙΔΗ

ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΙΤΩΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙ ΤΟ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ 

ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΜΑΥΡΙΔΗ

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, ΩΡΑ 19.30, ΣΤΟ ΩΔΕΙΟ 'ΦΑΕΘΩΝ' 14ης ΜΑΙΟΥ 121 - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ

ΔΙΚΤΥΟ: 2551088612 / 6906275419 / 6946273938

Έργα του συγγραφέα OMHPOΥ MAYPIΔH

Η ανεψιά μου η Τουρκάλα, Ερωδιός, Θεσ/νίκη, 2008

Το μυθιστόρημα αυτό βασίζεται σε άρθρο που δημοσίευσε ο συγγραφέας σε τοπικές εφημερίδες με τίτλο: «Οδοιπορικό στον Πόντο». Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη: α) στην ζωή και το μαρτύριο του Αγίου Θεόδωρου Γαβρά (ιστορικό μυθιστόρημα) και β) την αληθινή ιστορία της επίσκεψής του συγγραφέα, μαζί με τον φίλο του Χ. Γαβρά, απόγονου του Αγίου Θεόδωρου Γαβρά, στα πάτρια εδάφη των προγόνων τους, και η συνάντησή τους με την Τουρκάλα τώρα ανεψιά του φίλου του στην Αλικαρνασσό, αφού προηγουμένως είχαν περιηγηθεί ολόκληρο τον Πόντο, την Ανατολία και τα νότια παράλια της Μικράς Ασίας. Η συναισθηματική φόρτηση με την ανακάλυψη των ερειπίων των κατοικιών των παππούδων τους και την αναζήτηση των συγγενών τους που αναγκάστηκαν να μείνουν στην πατρίδα και να τουρκέψουν (στην ουσία έμειναν κρυφοχριστιανοί), καθηλώνει τον αναγνώστη.

Καλλιστώ και Ιμπραχήμ, Εμπειρία Εκδ. Αθήνα, 2005

Tο "Καλλιστώ και Ιμπραχήμ" εξιστορεί την αληθινή ιστορία μιας Ελληνίδας κι ενός Τούρκου στη Γερμανία, οι οποίοι πάλεψαν κόντρα στα μίση, τις έχθρες και τις προκαταλήψεις των δύο λαών μεταξύ τους, και βγήκαν νικητές. Στην αρχή οι αντιδράσεις των οικογενειών κι απ’ τις δυο πλευρές ήσαν κάθετα αντίθετες με την απόφαση των ενήλικων ήδη παιδιών, να διατηρήσουν και καλλιεργήσουν τη σχέση τους, πλην όμως πείστηκαν στο τέλος από τα επιχειρήματα των ερωτευμένων, αφού αυτοί είχαν μια τέτοια πνευματική συγγένεια, που δύσκολα συναντά κανείς σ’ άλλα ζευγάρια. Με την ευχή των γονιών τους κατέληξε η σχέση σε γάμο, πλην όμως οι αδερφοί του γαμπρού που είχαν φανατιστεί από εξτρεμιστικές παρέες κι άλλοι παράγοντες εθνικιστικοί, προσπάθησαν όχι μόνο να ματαιώσουν τον γάμο, αλλά να προβούν και σε εγκληματικές ενέργειες. Τελικά νίκησε η επιμονή των νεόνυμφων, απέκτησαν έναν γιο και στο τέλος πήρε ο Ιμπραχήμ οικιοθελώς την απόφαση ν’ ασπαστεί στην Κωνσταντινούπολη την ορθόδοξη πίστη, μαζί με τον αδερφό του που προηγουμένως τον κατεδίωκε ...

Το αμπέλι μας στον Πόντο, Εμπειρία Εκδοτική, Αθήνα, 2004

Τόσοι νομάτοι η οικογένεια του παπα-Χαράλαμπου, ρίξαμε μαύρη πέτρα στη γη που μας ανάθρεψε, και γυρέψαμε μια νέα πατρίδα. Δύσκολος δρόμος, επικίνδυνος, οι Τούρκοι στο κατόπι μας, να κυνηγούν τους άπιστους, να κλέβουν, να βιάζουν τις γυναίκες μας, να μαγαρίζουν εκκλησιές και σύμβολα ελληνικά κι ορθόδοξα. Μα εμείς δε χάσαμε ποτέ την ανθρωπιά μας, κι όποτε χρειάστηκε το δείχναμε πως ήμασταν ανώτεροι απ’ τον εχθρό μας. Όμως, κι η πατρίδα που αφήσαμε, δε χάνεται ποτέ, δε λησμονιέται, δεν πεθαίνει, έχει τις ρίζες της βαθιά χωμένες στην ψυχή και το νου μας. Όπως τα’ αμπέλια που ριζώνουν στα έγκατα της άνυδρης γης και δίνουν τους καρπούς τους. Δυο κληματόβεργες λοιπόν απ’ το παλιό τα’ αμπέλι μας το μόνο βιός μας, μας δένουν μ’ ό,τι αγαπήσαμε. Έτσι που να μη λησμονήσουμε ποτέ, όπου κι αν βρεθούμε, τ’ αμπέλι μας στον Πόντο...

Σταυρωμένα νιάτα, επανέκδοση Ερωδιός, Θεσ/νίκη, 2004

Αναγνώστη, τούτο το πρώτο μου βιβλίο στην ελληνική γλώσσα είναι μια αναφορά στο ίδιο μου το παρελθόν, ένα βήμα προς τα πίσω, σε μια εποχή που καταρρέουν συνέχεια οι ηθικές αξίες και ο άνθρωπος ζει μονάχα στιγμές.
Είναι μια φωνή νοσταλγική κάποιου ξενιτεμένου, ένα «Ναι» στην ύπαρξη μ’ όλα της τα προτερήματα και λάθη, σε χρόνια δύσκολα που του μέλλοντος τ’ αστέρι πάει να δύσει και του παρελθόντος η εμπειρία έχει καταντήσει ξεκουτιασμένη γεροντοΐστορία.
Γράφω αυτογραφικά και τώρα που ζω την κριτική σου περιμένω, γιατί σαν πεθάνω, τις βρισιές σου τι να τις κάνω ή τα χρυσόλογά σου στην πλάκα μου επάνω;

Της ξενιτιάς η μόρφωση, επανέκδοση Ερωδιός, Θεσ/νίκη, 2004

Όσο τέλειος κι αν σου φαίνεται ο ξένος κόσμος, όταν πάνω από δέκα χρόνια τον ζήσεις, τότε αυτόν που πίστευες για άγονο, το γνωστό δικό σου, μετανιωμένος θα λαχταρήσεις, θα αγαπήσεις και πάνω απ' όλα καλύτερα θα γνωρίσεις! ...
Τρίψου με μια ξένη γλώσσα, τη δική σου για να μάθεις. Μείνε σε ξένη γη, την πατρίδα σου για ν’ αγαπήσεις. Ζήσε μ’ έναν ξένο μαζί, το «παπούτσι από τον τόπο σου…» για να εκτιμήσεις.
Πολέμα την ξενομανία σου, Έλληνά μου, τον ΕΛΛΗΝΑ μέσα σου ν’ ανακαλύψεις και μ’ αυτόν να ταυτιστείς. Μην πιθηκίζεις, μη βρίζεις, μη δακρύζεις, όχι «δε βαριέσαι…κάνε ό,τι θες…» αυτός είναι ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ σου.

Η Ελλάδα μας αργοπεθαίνει, επανέκδοση Ερωδιός, Θεσ/νίκη, 2003

Όλοι μας βλέπουμε τα προβλήματα της χώρας μας να πολλαπλασιάζονται, να τρέχουν με την ταχύτητα των σύγχρονων συγκοινωνιακών μέσων κι εμείς να τρέχουμε ξυπόλυτοι από πίσω για να τα προλάβουμε.
Στο διήγημα αυτό που βασίζεται ως επί το πλείστον σε ατομικά βιώματα, προσπαθεί ο συγγραφέας να περιγράψει τους κινδύνους που απειλούν να καταποντίσουν το γνήσιο ελληνικό πνεύμα, το χαρακτηριστικό στοιχείο του τόπου, το αγνό παραδοσιακό, την ελληνική γλώσσα, τη θρησκεία, τη θάλασσα, το βουνό, το χωριό, τη γεωργία, την περηφάνια, τη φιλοτιμία, τον ταυτισμό γενικά με τον ελληνισμό.
Στη Σαμοθράκη μολύνεται με τον τουρισμό το αμίαντο της φύσης, της ψυχής το ιερό.
Στη Λέσβο γιγαντώνεται η ψυχή για να προσγειωθεί μπροστά σε απίστευτα θεάματα.
Στην Άνδρο. Στην Αμοργό. Στην Αστυπάλαια. Στην Κω. Στην Κάρπαθο, στην Κρήτη…..

Ο πετροπόλεμος στις Σάπες, επανέκδοση Ερωδιός, Θεσ/νίκη, 2002

Το ορεινό χωριό Κασσιτερά Σαπών στη Θράκη καταλαμβάνεται στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Βουλγάρους και καταστρέφεται τελείως στον εμφύλιο. Ο μικρός Μιράκος διηγείται τα βιώματά του πριν και μετά την καταστροφή τού μέχρι τότε ανέπαφου και ζωντανού χωριού, την προσφυγική ζωή του στη διπλανή κωμόπολη, ιδιαίτερα τις αρχικές εχθρότητες των ενήλικων κατοίκων, που μένουν χαραγμένες στην ψυχή του κι εκδηλώνονται στο τέλος σ’ έναν άγριο πετροπόλεμο μεταξύ των παιδιών, ντόπιων και προσφύγων...

Παιχνίδια της παρέας, Ερωδιός, Θεσ/νίκη, 2005

Ένα βιβλίο που θα έπρεπε να έχουν στα χέρια τους όλοι οι γονείς, νηπιαγωγοί, δάσκαλοι, καθηγητές, αλλά κι όσοι σκοπεύουν να οργανώσουν στην επαγγελματική και ιδιωτική τους ζωή εκδρομές ή ομάδες εργασίας, αλλά κι απλά ευχάριστες συντροφιές. Πρόκειται για μια συλλογή παιχνιδιών άνευ αντικειμένου, δίχως να χρειαστεί δηλαδή κάποιο βιομηχανικά κατασκευασμένο παιχνίδι, παρά μονάχα μολύβι και χαρτί ή μικροαντικείμενα που βρίσκει κανείς ευκολότατα σε κάθε σπίτι. Τα περισσότερα παιχνίδια είναι γλωσσικά, άλλα καθαρά νοητικά, κι άλλα απλά κινητικά, που παίζονται και μέσα σε σχετικά μικρό κλειστό χώρο. Σχεδόν όλα είναι διακωμωδήσεις, κάποια αστεία μ’ ένα πρόσωπο δηλαδή, δίχως παρεξηγήσεις, αφού στη θέση του θα "την πατούσε" κάθε άλλο άτομο. Φυσικά τα πρόσωπα πρέπει να είναι μεταξύ τους γνωστά, και οι διαπροσωπικές τους σχέσεις προϋποτίθεται ότι είναι ομαλές. Μερικά παιχνίδια μπορούν να εφαρμοστούν και για την εμπέδωση της δυναμικής της ομάδας.

ΑΣΝΗΦ –Ξεριζωμένη από την Αρμενία στην Ελλάδα, Μαλλιάρης-Παιδεία,2009

Με μυθιστορηματικό τρόπο περιγράφεται ολόκληρη η ζωή της Αρμένισσας Ασνήφ, η οποία γεννήθηκε στην έρημο της Συρίας, στην πορεία της γενοκτονίας των Αρμενίων προς το Ντεβ Ζορ, για να καταλήξει στην Αλεξανδρούπολη. Παράλληλα αναπτύσσονται λεπτομερέστατα όλες οι περιπετειώδεις μορφές της ζωής της οικογένειάς της στην Τουρκία, στη Συρία, στον Λίβανο και στην Ελλάδα, με τους ειδικά ανεπτυγμένους μηχανισμούς επιβίωσης. Είναι μια μορφή αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος, με πραγματική ηρωίδα μια γνωστή στην Αλεξανδρούπολη Κυρία, η οποία διηγήθηκε προφορικά όλη της τη ζωή στον συγγραφέα. και απεβίωσε πριν από δύο χρόνια.

ΙΩΝΑΣ ο Β΄, Ερωδιός, Θεσ/νίκη 2010

Ένα καθαρά αυτοβιογραφικό, ψυχολογικό μυθιστόρημα. Ο συγγραφέας άρχισε να το γράφει στα γερμανικά το 1982, το μετέφρασε και το τελείωσε όμως το 2002. Βασίζεται σε μια από τις ψυχοθεραπείες του με έναν Έλληνα ασθενή από την Λέσβο. Αρχικά τού φάνηκαν τα βιώματα και οι φαντασιώσεις του συμπατριώτη του αρκετά υπερβολικές, με αποτέλεσμα να τις απορρίψει ο θεραπευτής σαν εξωπραγματικές. Στη συνέχεια των συνεντεύξεων διαπίστωσε όμως, ότι ο ασθενής του, όχι μόνον ακολουθούσε πιστά κάποια γραμμή στους ισχυρισμούς του, που επιβεβαιώνονταν από τα επιπρόσθετα τεστ, αλλά χρόνο με το χρόνο ξεπερνούσε τη φοβία του και ανάπτυσσε ιδιαίτερες προαισθητικές, σχεδόν προφητικές ικανότητες. Το αποκορύφωμα της όλης υπόθεσης είναι ότι ο ασθενής μετά την αποπεράτωση της θεραπείας του, γίνεται ο ίδιος θεραπευτής και βοηθός του ψυχολόγου.

Δακρυσμένο διαμάντι –Παράθυρο μιας Πομάκας στον ουρανό-, Μαλλιάρης-Παιδεία, Θεσ/νίκη, 2011

Η καθημερινή ζωή των Πομάκων, των μουσουλμάνων κατοίκων της ορεινής Ροδόπης, μπορεί να φαίνεται γαλήνια και ειρηνική, είναι όμως επηρεασμένη όχι μόνο από τα αρχαϊκά σχεδόν ήθη και έθιμά τους, αλλά και από ορισμένες υπόγειες δυνάμεις, που συχνά δημιουργούν σοβαρές αναταραχές. Η νεαρή Ντιλμπερνίκ, που ζει και μεγαλώνει ανάμεσα σε δυο θρησκείες, τον μωαμεθανισμό και τον χριστιανισμό, ερωτεύεται έναν Πόντιο φοιτητή της ιατρικής, τον παντρεύεται, και ιδρύοντας έναν Πολιτιστικό Σύλλογο, προσπαθεί να βοηθήσει τους συμπατριώτες της, να μορφώνουν τα παιδιά τους, ιδιαίτερα τα κορίτσια, για να μην τα παντρεύουν με τη βία και σε μικρή ηλικία. Επιστρέφοντας από μια εκδήλωση βρίσκει οικτρό θάνατο μαζί με την χριστιανή φίλη της. Ύστερα από αρκετές δυσκολίες των αρχών, θάπτονται τελικά οι δυο γυναίκες με τις διαφορετικές θρησκείες στον ίδιο τάφο, συμβολίζοντας στις επερχόμενες γενιές, ότι ο θάνατος δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους, παρά τους ενώνει, και ισοπεδώνει τα σύμβολα και τα διαχωριστικά τείχη που στήνουν μερικοί μεταξύ τους. Με το θάνατό τους κλείνει μεν η πόρτα τους στη γη, συνάμα όμως ανοίγουν δυο φωτεινά παράθυρα στον ουρανό.

Ο συγγραφέας
Βιογραφικό

Ο συγγραφέας Δρ. Μαυρίδης Όμηρος γεννήθηκε στις 10 Μαρτίου 1939 στα Κασσιτερά της επαρχίας Σαπών του Νομού Ροδόπης Θράκης. Φοιτάει στην Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρούπολης και στη συνέχεια σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο της Τιβίγγης της Γερμανίας Ψυχολογία. Μόλις παίρνει το δίπλωμά του, εργάζεται στο Κέντρο Συμβουλευτικής Αγωγής του Χέρνε Βεστφαλίας. Εργάζεται επίσης στο Ψυχολογικό Κέντρο Βορείου Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη. Εκπληρώνει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και επιστρέφει στη Γερμανία, όπου εργάζεται στο Δημοτικό σχολείο του Χέρρενμπεργκ, έπειτα ως Κλινικός Ψυχολόγος στο Βίλφραντ και κατόπιν ως Καθηγητής Ψυχολογίας στη Σχολή Κοινωνικής Παιδαγωγικής της πόλης Τσέλλε. Το 1972 διορίζεται καθηγητής της Κοινωνικής και Παιδαγωγικής Ψυχολογίας στην Ανωτάτη Ειδική Πανεπιστημιακή Σχολή του Χάγκεν· Τον Οκτώβριο του 1982 εκλέγεται Κοσμήτορας της Σχολής του. Παράλληλα σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο του Μίνστερ Βεστφαλίας Εθνολογία, Λαογραφία, Κοινωνιολογία και Παιδαγωγική, κλείνοντας τις σπουδές του με τη διδακτορική του διατριβή το 1977. Διατέλεσε επί μία οκταετία Πρόεδρος της Γερμανο-Ελληνικής Εταιρείας του Χάγκεν. αντιπρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων Ρηνανίας – Βεστφαλίας, και πρόεδρος της Γερμανο-Ελληνικής Εταιρείας Ντόρτμουντ. Σήμερα είναι συνταξιούχος και ζει στην Αλεξανδρούπολη, όπου συνεχίζει το συγγραφικό του έργο. Τον Φεβρουάριο 2011 βραβεύεται για το συγγραφικό του έργο από τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βόρειας Ελάδας. Το βιβλίο του ΑΣΝΗΦ μεταφράστηκε το 2012 στα αρμενικά. Τηλ. 25510 29867 ή 6972487652, e-mail: momiros2@gmail.com

Τ’ εμέτερον η γενεά , τ’ εμέτερον το σόι –Η ζωή ενός απογόνου του Αγίο Θεόδωρου Γαβρά στην Ελλάδα- Εκδόσεις Ινφογνώμων, Αθήνα 2015

. Μαζί με τους χιλιάδες Πόντιους που εγκατέλειψαν τα άγια πάτρια εδάφη και ήρθαν ως πρόσφυγες στην μητέρα Ελλάδα, υπήρχαν και πολλές οικογένειες με το όνομα Γαβράς, απόγονοι του Αγίου Θεόδωρου Γαβρά. Μία απ’ αυτές είναι και αυτή του Λεωνίδα Γαβριηλίδη –πρώην Γαβρά, ο οποίος διηγείται στον συγγραφέα την περιπετειώδη ζωή της οικογένειας του, καθώς επίσης και αυτήν της γυναίκας του Κλεοπάτρας, για να συνταχθεί το αυτοβιογραφικό αυτό μυθιστόρημα. Το ζεύγος Γαβριηλίδη επέστρεψε ύστερα από μισόν αιώνα στη Σταυρούπολη Ξάνθης, όπου και εξιστορεί τις αμέτρητες αγαθοεργίες των γονιών και συγγενών του, θαρρείς και πέρασε το πνεύμα του Αγίου, απ’ ευθείας στο δικό τους σώμα, φιλοσοφώντας με τον δικό του τρόπο τη ζωή….απόγονοι του Αγίου Θεόδωρου Γαβρά. Μία απ’ αυτές είναι και αυτή του Λεωνίδα Γαβριηλίδη –πρώην Γαβρά, ο οποίος διηγείται στον συγγραφέα την περιπετειώδη ζωή της οικογένειας του, καθώς επίσης και αυτήν της γυναίκας του Κλεοπάτρας, για να συνταχθεί το αυτοβιογραφικό αυτό μυθιστόρημα. Το ζεύγος Γαβριηλίδη επέστρεψε ύστερα από μισόν αιώνα στη Σταυρούπολη Ξάνθης, όπου και εξιστορεί τις αμέτρητες αγαθοεργίες των γονιών και συγγενών του, θαρρείς και πέρασε το πνεύμα του Αγίου, απ’ ευθείας στο δικό τους σώμα, φιλοσοφώντας με τον δικό του τρόπο τη ζωή….

Το οδοιπορικό μιας ψυχής, Ινφογνώμων, Αθήνα 2017

Στο φρικαλέο ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, δίνουν οι ναζί τη χαριστική βολή στον δεκατετράχρονο νεαρό Νικολή. Σην ίδια ακριβώς στιγμή, στο Δημοτικό ΢χολείο της πόλης, όπου οι κατακτητές είχαν συγκεντρώσει γυναίκες και παιδιά, γεννιέται η αδερφή του Ευρυδίκη. στην οπισθοχώρηση των κατακτητών τα καταφέρνει ο Γερμανός υπαξιωματικός Ρούντολφ, με σατανικό σχέδιο, να πάρει μαζί του στη Γερμανία τη χήρα Ευφροσύνη και τα έξι παιδιά του δολοφονημένου πρώην συντρόφου της. Σην παντρεύεται και ιδρύει μαζί της τον πρώτο μεταπολεμικό Γερμανο-Ελληνικό ΢ύλλογο. Η αρχική τυπική και κρύα μεταξύ τους σχέση μετατρέπεται συν τω χρόνω σε αληθινή αγάπη και τα πάντα βαίνουν κανονικά, έως ότου αρχίζει να τους αναστατώνει η μικρή Ευρυδίκη με τις καλπάζουσες «φαντασιώσεις» της. Παρ’ όλα αυτά οι οπτασίες της μικρής εμπεριέχουν αδιάσειστα στοιχεία πραγματικότητας και αποδεικνύονται συχνά σωτήριες για ολόκληρη την οικογένεια. Η μοίρα όμως παίζει μαζί τους το δικό της δράμα, το οποίο φαίνεται να είναι γνήσιο αντίγραφο αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.